Νίκος Σταυρογιάννης: “Από τα μεγαλύτερα λάθη που κάναμε ήταν που επιτρέψαμε να κλείσει η Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας”
«Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάναμε, ήταν που επιτρέψαμε να μην συνεχίσει η Παιδαγωγική Ακαδημία της Λαμίας τη λειτουργία της και
μάλιστα με μετατροπή της σε τετραετούς φοίτησης παιδαγωγική σχολή» τόνισε ο Δήμαρχος Λαμιέων Νίκος Σταυρογιάννης κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού που απεύθυνε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Δημοτικό Θέατρο από το Σύλλογο για την Ιστορία της Εκπαίδευσης Μιχάλης Παπαμαύρος.
Στο χαιρετισμό του ο κ. Σταυρογιάννης σημείωσε ακόμα:
«Με μεγάλη χαρά παραβρίσκομαι στην πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα που διοργανώνει ο δραστήριος «Σύλλογος για την Ιστορία της Εκπαίδευσης Μιχάλης Παπαμαύρος» και αφορά στο Διδασκαλείο και την Παιδαγωγική Ακαδημία της Λαμίας.
Πριν έναν αιώνα και κάτι, το 1914, στη Λαμία ιδρύθηκε το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα που παρείχε ανώτερης μορφής εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση σε εκπαιδευτικούς. Ήταν το Διδασκαλείο Λαμίας. Στα 20 χρόνια λειτουργίας του, παρά τις ποικίλες αντιξοότητες που είχε να αντιπαλέψει, εδραίωσε τη θέση του στο χώρο αυτόν και το 1934 έδωσε τη θέση του στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας. Αυτή έζησε περισσότερα χρόνια, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980.
Και τα δυο ιδρύματα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με τη ζωή της πόλης και πρόσφεραν σημαντικά στον τομέα της εκπαίδευσης, στις παιδαγωγικές επιστήμες γενικότερα, στον πολιτισμό αλλά και στην οικονομία της πόλης.
Πολλοί απόφοιτοί τους διακρίθηκαν όχι μόνο ως δάσκαλοι στα δημοτικά σχολεία αλλά έκαναν και ακαδημαϊκή καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συνέγραψαν βιβλία και διακρίθηκαν στον καλλιτεχνικό τομέα, σε καιρούς ειρήνης. Άλλοι, προσέφεραν το αίμα τους ακόμη και τη ζωή τους στους αγώνες της πατρίδας, από το 1914 και μετά.
Η συμβολή των ιδρυμάτων αυτών στο εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης ήταν σημαντική, στον εκσυγχρονισμό που είναι ένα διαρκές ζητούμενο για τη χώρα μας και ιδιαίτερα αναγκαίο στις σημερινές δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες. Η σημερινή εκδήλωση ας αποτελέσει όχι μόνο απόδοση τιμής σ’ όσους δημιούργησαν την ιστορία αυτών των ιδρυμάτων, μα και αφετηρία γενικότερου προβληματισμού για την πάνω σ’ αυτήν την αναγκαιότητα.»
