Οι Δήμαρχοι να σταθούν δίπλα στους συμβασιούχους – του Μάκη Μοσχοβούδη
Οι Δήμαρχοι να σταθούν δίπλα στους συμβασιούχους και να προχωρήσουν στην ανανέωση του χρόνου εργασίας τους στον τομέα καθαριότητας των Δήμων .
Κανένα επιχείρημα περί “αντισυνταγματικότητας” , ή οιασδήποτε νομικής ερμηνείας , δεν πρέπει να λειτουργήσει σε βάρος της συνέχισης της εργασίας αυτών των εργαζομένων .
Και βεβαίως , εύλογα τα ερωτήματα της ΚΕΔΕ προς την Κυβέρνηση για το θέμα,καθώς και οι διευκρινήσεις που ζήτησε για την πληρωμή αυτών των εργαζομένων , όμως από την στιγμή που υφίσταται εγκύκλιος και η δημόσια ανακοίνωση του αρμόδιου Υπουργείου , τότε μόνο αδικαιολόγητη είναι η άρνηση ορισμένων Δημάρχων να υπογράψουν την ανανέωση των συμβάσεων .
Οι Δήμαρχοι πρέπει άμεσα να προχωρήσουν στην υπογραφή των διαπιστωτικών πράξεων , με βάση τις οποίες υλοποιείται ο νόμος Βερναρδάκη και παρατείνονται οι συμβάσεις έως τις 31 Δεκεμβρίου 2017.
Άλλωστε η ίδια η ΚΕΔΕ , παρά τα ερωτήματα και τον προβληματισμό της στο νομικό επίπεδο , κάλεσε τους Δημάρχους να προχωρήσουν στην ανανέωση των συμβάσεων .
Μάλιστα , οι Δήμαρχοι και όλη η Αυτοδιοικητική κοινότητα των αιρετών , πρέπει να προχωρήσει περαιτέρω και να ζητήσει την μετατροπή αυτών των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου , αφοί οι “παροικούντες την Ιερουσαλήμ” γνωρίζουν ότι στην συντριπτική πλειονότητα των Δήμων , ο ευαίσθητος τομέας της καθαριότητας έχει ανάγκη σταθερού και μόνιμου προσωπικού για να λειτουργήσει ομαλά και αποτελεσματικά .
Όσο αφορά την Κυβέρνηση , αν πραγματικά επιθυμεί την αναβάθμιση της Αυτοδιοίκησης , ας προχωρήσει σε προσλήψεις μόνιμου και σταθερού προσωπικού που θα εξασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία του θεσμού , σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων του και φυσικά στον πολύπαθο τομέα της καθαριότητας των Δήμων .
Τα προβλήματα , τόσο των εργαζομένων , όσο και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν λύνονται με τροπολογίες που διαιωνίζουν το πρόβλημα και καθιστούν τους εργαζόμενους ομήρους της κάθε μορφής εξουσίας , τοπικής ή κεντρικής .
Σχετικά με όσους επικαλούνται την Συνταγματική τάξη , κυρίως αιρετούς της Αυτοδιοίκησης , θα πρέπει να μας απαντήσουν αν και κατά πόσο η εφαρμογή του Συντάγματος είναι κατά περίπτωση . Πόσο Συνταγματικά πιστή είναι η εφαρμογή του 102 άρθρου και συγκεκριμένα ” Κάθε μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του Κράτους προς την τοπική αυτοδιοίκηση συνεπάγεται και τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων.”
Σε κάθε μεταφερόμενη προς την Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητα , το κεντρικό κράτος μετέφερε και τον αντίστοιχο πόρο ;
Η απάντηση είναι όχι . Πόσο δυναμική υπήρξε η αντίδραση εκείνων των αιρετών που σήμερα δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις των εργαζομένων , αλλά επικαλούνται το Σύνταγμα ;
Χρέος των Δημάρχων και όλων των αιρετών , ανεξάρτητα από την πολιτική τους παράταξη , είναι να σταθούν έμπρακτα δίπλα στους εργαζόμενους και να μην αρκεστούν σε τροπολογίες , αλλά να παλέψουν μαζί με το σύνολο των εργαζομένων και τα συνδικαλιστικά τους όργανα , για μια Αυτοδιοίκηση ανεξάρτητη , αυτοτελή , πραγματικά αυτοδιαχειριζόμενη .
Κάθε άλλη στάση , δεν λειτουργεί υπέρ της Αυτοδιοίκησης , των εργαζομένων της και των τοπικών κοινωνιών .
