Ανάληψη οφειλόμενης απόδοσης τιμών. Χρειάζεται; , επιγράφεται το σύντομο άρθρο του Κίμωνα Φουντούλη , το οποίο και ακολουθεί:
Κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου στο Βοτανικό Κήπο Διομήδους στο Δαφνί Χαϊδαρίου μνημονεύεται η θυσία μερικών Ελλήνων εκτελεσθέντων υπό των γερμανικών δυνάμεων κατοχής το 1944.
Χρειάζεται;
Το μνημόσυνο γίνεται πάντα με πρωτοβουλία λίγων συγγενών, απογόνων των νεκρών. Όσο ζουν, θυμούνται και δύνανται.
Η πολιτεία, Δήμος , Περιφέρεια, Υπουργεία δεν έχουν εντάξει την υποχρέωση μνήμης στο προγραμματισμό, στην εθιμοτυπία τους.
Χρειάζεται;
Μεταξύ των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης τα μέλη του δικτύου των πλοηγών Πειραιά που συνέβαλαν στη βύθιση πλοίων του Άξονα. Μαζί τους και η ολοκληρωτικά δοσμένη στην αντίσταση τραγική μητέρα Λέλα Καραγιάννη και άλλοι που τα ονόματα τους τα ξεχνάμε. Η δυσανάλογη παραγωγή Ιστορίας στο τόπο μας δημιουργεί αντικειμενικά προβλήματα.
Οι πρέσβεις των Συμμάχων δεν προσκαλούνται. Δεν παρίστανται.
Αντιστοίχως δεν καλούνται οι πρέσβεις των τότε εχθρών ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να εκφράσουν τα τρέχοντα συναισθήματα τους.
Έτσι δεν υπενθυμίζονται δεσμοί και υποχρεώσεις.
Χρειάζεται;
Οι μαθητές στο Χαϊδάρι και τις γύρω περιοχές λίγα έχουν ακούσει ή/και βιωματικά γνωρίσει για αυτή τη σελίδα τοπικής ιστορίας, που αφορά την Ελλάδα κι όχι μόνο.
Χρειάζεται;
Θα λειτουργήσει το ωφελιμιστικό «χρειάζεται» αντί του «οφείλεται», του «πρέπει» ως βουκέντρα;
Μνημείο υπάρχει, δαπάνη ετήσια ελάχιστη, θυσία μαρτυρική δεδομένη, ιστορική εμβάθυνση απαραίτητη. Αναζητείται πρωτόκολλο!
